Anvil: The Story of Anvil | A Star is Born | DALVA | Free Solo | Green Book | The Barkley Marathons | The Dirt | the gentlemen | Three Identical Strangers
Tja, deze film. Het is een Guy Ritchie-film, dus hij gaat over een drugsbaas (Matthew McConaughey) die van zijn wietimperium af wil, want hij wil misschien een kind, en dat zorgt ervoor dat allerlei andere gangstermannetjes (of wannabe druglords) hun hengels naar hem en naar elkaar uitgooien, maar er is ook een roddeljournalist (Hugh Grant) die te veel weet en dat in zijn voordeel gebruikt, en dan is er ook nog iets met een boksschool en een coach (Colin Farrell) die een stelletje kutpubers in bedwang moet houden, en al die lijntjes hebben iets met elkaar te maken of komen samen, en iedereen naait elkaar, en niets is wat het lijkt, en, nou ja, Guy Ritchie dus. Erg vermakelijk; niet te veel nadenken over het plot. (Netflix, 1u53m.) Trailer
Documentaire over een jongen die er op zijn eerste dag community college achterkomt (hij wordt door iedereen enthousiast begroet en gezoend, terwijl hij niemand daar kent) dat hij een tweelingbroer heeft. En zij komen er vervolgens achter dat er een derde broer is. Meer moet je eigenlijk niet weten voordat je deze film gaat zien. Elke keer als je denkt: dit is echt té bizar, zet het verhaal er een tandje bij. (1u36.) Trailer
Rake biopic over Mötley Crüe, in die zin dat de film bijna net zo slecht is als de band.
Winst voor de film:
1) Hij duurt maar een uur en drie kwartier
2) Je hoort alleen fragmenten van de liedjes
Waar de film en de band gelijk opgaan:
1) Ze willen allebei heel hard erkenning voor hun performance
2) Elk geeft je hernieuwde waardering voor de leuke dingen in het leven, zoals goede films, en goede muziek
3) Ze benadrukken nog maar eens hoe je goddank geen muzikant bent die moet spelen dat hij een ruige Mötley Crüe-rocker is, of een acteur die moet spelen dat hij een muzikant is die moet spelen dat hij een ruige Mötley Crüe-rocker is
Mocht je je Netflix-abonnement willen opzeggen maar je twijfelt nog een beetje, dan kan ik je deze film van harte aanraden. (1u48m.) Trailer
Film over een blanke chauffeur uit Brooklyn die met een ongelooflijke dosis moed, generositeit en geduld het ondenkbare doet: vrienden worden met een donkere man. Feelgoodfilm voor witte mensen die zich graag twee uur lang willen verbazen over hoe erg zwarte mensen vroeger behandeld werden. Maar geen nood, alles komt goed: met de steun van de juiste held (type ruwe bolster, hele blanke pit) kun je ook dat vermaledijde racisme vanzelf overwinnen. O, en toestemming om homo te zijn krijg je ook. (Netflix, 2u10.) Trailer
Fantastische documentaire over de opkomst en keiharde neergang van het overgepromote Fyre-festival dat in 2017 in de Bahama’s “Instagram, maar dan in het echt” moest zijn. Bezoekers betaalden duizenden tot tienduizenden dollars voor een ticket en kwamen terecht in een soort open riool. Tenenkrommend en zooo lekker om naar te kijken. Mocht je je rot voelen over het einde (over hoe het bepaalde mensen vergaan is), no worries: het kwam goed. Google na afloop maar eens een paar namen. (N, 1u37.) Trailer
Zo heel af en toe ga ik naar een horrorfilm. En aangezien ik al begin te hyperventileren op een keukentrapje stelde deze niet teleur: Free Solo is een magistrale documentaire over een eigenzinnige (en eigenaardige) klimfanaat die de beruchte steile rotswand El Capitan zonder hulpmiddelen wil beklimmen. De film volgt Alex terwijl hij zich voorbereidt, tegenslagen verwerkt en een leuk meisje leert kennen. Alex, wonend in zijn camperbusje, op de vraag waarom hij haar leuk vindt: “Ze neemt zo lekker weinig ruimte in.” Au. (Het meisje kon het hebben trouwens.) (1u40m.) Trailer
Film over Bradley Cooper die een wereldberoemde countryster speelt met een alcoholprobleem maar ook een goed lichaam, die een film lang een getalenteerd maar onzeker jong meisje mansplaint over De Leven. (2u31m.) Trailer Ik schreef eerder al eens een genuanceerde recensie over deze film, klik op de titel/foto om die te lezen.
***Edit: Damnit! Niet meer op Netflix. Hopelijk komt ie gauw terug!*** Deze hilarische documentaire is voor iedereen leuk, óók (of misschien juist) als je zelf geen loper bent. Verscholen in de bossen van Tennessee wordt inmiddels al 25 jaar de meest idiote ultrarun ter wereld gehouden, georganiseerd door de excentrieke Lazarus Lake. Het duurde 9 jaar voor er überhaupt iemand finishte, en tot op de dag van de docu is dat nog maar 10 mensen gelukt. De race begint als Lazarus een shaggie opsteekt en eindigt na 60 uur, dus je moet wel een beetje doorpezen wil je de 100 mijl (161 kilometer! HONDERDEENENZESTIG KILOMETER!) binnen die tijd halen. Hup hup met die loopbeentjes! (1u29m.) Trailer
*** Damnit! Op het moment niet meer op Netflix! *** Spinal Tap in het echt. Lachen en huilen en huilen van het lachen en aan het eind door je tranen heen lachend. Over de heavy metalband Anvil die in 1978 supergroot was en die o.a. Anthrax, Slayer en Metallica inspireerde, maar zelf in de vergetelheid raakte. Hun dertiende studio-album in 2006 is nu echt de allerlaatste kans om het te maken in de muziek. Ik kan niet genoeg benadrukken dat dit dus geen mockumentary is, ook al denk je van wel door de omschrijving en de poster – het is allemaal onvoorstelbaar echt. (1u20) Trailer
Dalva, een meisje van 12 dat eruitziet als een vrouw – of, beter gezegd, als een kind dat zich heeft verkleed als dame, met een blazer en diamanten oorbelletjes, lippenstift, een knotje op het hoofd – wordt tijdens een politie-inval gescheiden van haar vader, die zij geen papa maar Jacques noemt. Als kijker heb je meteen door wat er aan de hand is. Dalva zelf heeft dat niet. In deze integer gemaakte film zie je een kind, dat is opgevoed als volwassen vrouw, de ruimte krijgen om eindelijk een meisje te zijn, terwijl ze de eerste stappen zet op weg naar werkelijke volwassenheid. Een zwaar onderwerp dat niet zwaar gebracht wordt. Met ook een heerlijke rol voor Dalva’s nieuwe, stuurse vriendin Samia. (Draait nu in de bioscoop, 1u23m.) Trailer