verhalen en essays
Toen Lauren wakker werd, was ze ineens negentig jaar oud.
Al had ze wat haar betreft ook honderd kunnen zijn, of achtenzeventig – haar precieze leeftijd ontdekte ze pas dagen later op het etiket van een pillendoosje.
Ze merkte het aan de manier waaróp ze wakker werd. Alsof ze boven kwam drijven vanuit een diepte die van plan was geweest haar onder te houden. Ze voelde het aan de vertraging waarmee haar lijf de wens van haar hoofd om uit bed te komen volgde. En tenslotte zag ze het, in het felle tl-licht van de badkamerspiegel: de verticale groeven over haar wangen, haar oogleden als schaduwdoeken boven een waterige blik. Lees verder >
‘Ik ben het’ was het winnende verhaal van de Grote Lowlands Schrijfwedstrijd 2022 en werd gepubliceerd op nrc.nl.
Als kind was ik voor van alles bang – mieren, illustraties die expres buiten de lijntjes waren gekleurd, visite – maar geen enkele angst bleef zo lang hangen als de angst voor de onzichtbare radio. Een bijna onhoorbaar geluid, dat ik evengoed hoorde. Soms vond ik de bron: een in een jaszak doordraaiende walkman, een tv die nog aanstond, een stereotoren waarvan de volumeknop niet goed voorbij de klik was gedraaid. Er waren ook momenten dat het geluid zich niet liet traceren. Dan opende ik de deur om te luisteren of de geluiden op straat overeenkwamen, maar die overstemden enkel wat ik hoorde zodra ik de voordeur sloot en mijn oren spitste op de stilte: ergens praatte iemand. Lees verder >
‘De onzichtbare radio’ werd genomineerd voor de Jan Hanlo Essayprijs Klein 2021 en gepubliceerd op degroene.nl.
Ik begon op mijn 22e met hardlopen, gaf het op, begon op mijn dertigste opnieuw, gaf het op, waagde twee jaar later een nieuwe poging, strandde op acht kilometer, liep vier jaar heel sporadisch, en besloot op mijn 36e ineens om te gaan trainen voor een halve marathon. Dat was maart 2017. Ik zat aan mijn bureau aan het raam en keek naar alle hardlopers die voorbijkwamen, joggend langs de Vecht. Sommigen renden snel en gestroomlijnd, anderen strompelden in wijde t-shirts en met hoog opgetrokken schouders, de blik gepijnigd richting de grond recht voor hun voeten.