The Good Place

September 21, 2017

Fenomenale serie over de trashy Eleanor die na haar overlijden in The Good Place (de hemel) terechtkomt en al gauw beseft dat er een grote fout is gemaakt. In The Good Place woon je in je droomhuis, zijn er puppy’s in overvloed, mag je soms een rondje vliegen en ga je winkelen bij de “Everything Fits!”-store. Maar: The Good Place moet je verdienen.

Dat werkt zo: je leven op aarde wordt gemonitord en aan je acties en gedragen worden punten toegekend. Zo krijg je 307 punten als je een kind van de verdrinkingsdood redt, maar daar gaan weer 53 punten af als je ooit tegen een vrouw hebt gezegd dat ze “wat meer moet lachen”. Je kunt ook maar beter vegan eten (+423) maar nooit het onderwerp veganisme ongevraagd ter sprake brengen (-9870). Een genocide plegen is ook niet zo goed (-435295 punten). Alleen mensen met de allerhoogste scores komen in The Good Place.

Ter plaatse krijg je ook je soulmate toegewezen. Eleanors soulmate blijkt de knappe professor Ethiek en Morele Filosofie Chidi Anagonye (die ze Chidi Arianegrande noemt). Maar Eleanor is verre van de nobele mensenrechtenadvocate die men denkt dat ze is. Het duurt dan ook niet lang voordat het paradijs begint af te brokkelen. Een vliegsessie gaat mis, er rollen enorme pillenflesjes door de straten en je hoort overal luid Break Free (je weet dat er iets mis is in het paradijs als je gedwongen Ariane Grande moet luisteren). Eleanor realiseert zich dat haar aanwezigheid de oorzaak is van alle chaos. Vrezend voor The Bad Place, smeekt ze Chidi haar te helpen een goed mens te worden.

The Good Place is een van de meest gewaagde comedy’s die ik heb gezien. (Het personage Jason Mendoza moet je wel even actief mentaal blocken; ik snap echt niet hoe ze zoiets stompzinnigs in zo’n goede show hebben kunnen schrijven.) De serie begint als een gewone sitcom, gooit in de laatste aflevering van seizoen 1 alles overhoop en neemt je dan mee in een nog absurdistischer universum vol metahumor, filosofie, intertekstuele grapjes en waanzinnige details. Dikke aanrader. Netflix, 22m.

Dix Pour Cent

October 14, 2015

Soms kijk ik een serie (voor de zoveelste keer) helemaal opnieuw omdat ik de personages ervan mis. Ik had dat bij Community, Brooklyn Nine Nine, en nu ook bij Dix Pour Cent, een serie over een agentschap in Parijs. In de eerste aflevering gaat Samuel, de eigenaar van Agence Samuel Kerr (ASK), op vakantie. Dat is meteen het laatste wat we van hem zien; hij verslikt zich in een wesp (al zijn er ook geruchten over een orgie) en overlijdt in Buenos Aires. Zijn vier agenten blijven ontheemd achter.

ASK vertegenwoordigt de grootste namen uit de Franse filmwereld en de angst bestaat, terecht, dat die nu allemaal zullen overlopen naar concurrent StarMédia. Naast deze externe dreiging spelen er ook op individueel niveau grote en kleinere drama’s. Camille raakt haar assistent kwijt. Mathias’ geheime dochter staat ineens op de stoep. En Gabriel moet zich verstoppen voor Cécile de France, de actrice die hij vertegenwoordigt maar die hij niet durft te vertellen dat Quentin Tarantino haar tóch geweigerd heeft voor zijn nieuwste film omdat ze met haar veertig jaar stokoud is.

In Dix Pour Cent is de hoofdrol weggelegd voor de agenten en spelen hun cliënten met veel enthouiasme de slechtste versies van zichzelf. Zo heeft één van de bekendste acteurs van Frankrijk, Zinedine Soualem, een terugkerende cameo als een lulletje rozenwater dat Mathias sméékt om een klus (“ik kan wel voor een Portugees doorgaan, toch?”). Verder komen onder meer Isabelle Huppert (anorectische perfectionist), Monica Bellucci (“ik wil een vriendje!”), Jean Reno (“Netflix, ugh”) en Sigourney Weaver (arrogante Amerikaanse diva, maar toevallig wel één die Frans spreekt, HOOR JE DAT EMILY) voorbij.

Let op: de eerste aflevering is nogal schreeuwerig en hysterisch. Dat wordt later echt veel beter. Ook is de ondertiteling vaak ronduit vreemd, met uitdrukkingen die in het Nederlands niet bestaan en veelvuldig gebruik van het woord ‘trut’ voor alles en iedereen (tot een taxi aan toe). Geen dealbreaker, wel jammer voor zo’n mooi gemaakte serie. Netflix, 52m.

Crazy Ex-Girlfriend

October 12, 2015

Ontwapenende, grappige, creatieve en taboedoorbrekende serie.
...
...
...
Die ook een musical is. Niet wegzappen!
Want.
Als ik het met mensen over musicals heb, gaan die gesprekken altijd zo:
Zij: "Ik ben een beetje allergisch voor musicals."
Ik: "Heb je weleens een musical gezien dan?"
Zij: "Nnnnnnnnnnnnneeeeeeeeeeee..."
Ik: "Heb je vroeger Grease gezien?"
Zij: "Ja, die was tof."
Ik: "Rocky Horror Picture Show?"
Zij: "Die is geweldig!"
Ik:

Dus voordat je afhaakt: kijk even één van de clips. Dan kun je daarna altijd nog toegeven aan je musicals-zijn-kut-reflex.

Verhaal

Crazy ExGirlfriend (CXG) gaat over de New Yorkse advocaat Rebecca Bunch. Professioneel gaat het haar voor de wind, maar ze heeft ernstige paniekaanvallen en komt 's ochtends met moeite haar bed uit. Ze kan zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst écht gelukkig was. Als ze toevallig op straat haar ex-vriendje van jaren geleden tegenkomt, weet ze het weer: zomerkamp Camp Canyon Grove 2005, toen ze verkering had met Josh. Toen was ze gelukkig! Toen was alles nog goed! Waarom is het eigenlijk ooit uitgegaan?

West-Covina

Dus wat doe je dan? Dan zeg je je baan op en verlaat je huis en haard om te gaan wonen waar Josh woont, namelijk West-Covina, California. West-Covina is zo’n beetje het lelijkste stukje Californië – het beton brokkelt weg onder je voeten; het landschap bestaat uit zwerfafval en abri’s met posters van abortusklinieken. Het strand is op twee uur rijden, als het verkeer een beetje doorstroomt, wat het nooit doet, en het advocatenkantoor waar Rebecca solliciteert lijkt in niets op het prestigieuze New Yorkse kantoor waar ze bijna partner was geworden.

Rebecca’s nieuwe collega Paula vertrouwt het dan ook voor geen meter. Terwijl Rebecca blijft volhouden dat ze gewoon “a change” nodig had en dat Josh gewoon stomtoevallig ook in West-Covina blijkt te wonen en dat ze HEUS GEEN NERVOUS BREAKDOWN heeft, start Paula een onderzoek naar Rebecca's ware motieven. Ondertussen komt Rebecca erachter dat Josh al jaren een knappe, lenige vriendin heeft en zit er dus niets anders op dan beste vriendinnen met die Valencia te worden zodat ze dichtbij Josh kan komen met het doel om hem, op een dag, van haar weg te kunnen kapen.

Borderline

Klinkt allemaal niet heel gezond.

CXG is een vrolijke serie over onzichtbare ziektes en psychische aandoeningen, zoals depressie, OCD en borderline, al ligt dit er – zeker in het begin van seizoen 1 – niet heel dik bovenop. Het scenario rammelt aan alle kanten, maar deze serie moet het sowieso van de liedjes hebben. Liedjes die titels hebben als “I Love My Daughter (But Not In A Creepy Way)” , “Sexy French Depression”, "Heavy Boobs" en “Period Sex”.

Hieronder twee van mijn favorieten:

I’m So Good At Yoga

Voor iedereen die zich bij een yogales weleens heeft afgevraagd of die mensen a) zichzelf echt zo serieus nemen, b) überhaupt weten wat pasta is en c) ooit weleens een scheet laten.

Mooiste stukje:
Greet each day, Namaste
[tegen Rebecca] Fuck you, you’re fat.

Let’s Generalize About Men

Uit een later seizoen.

Mooiste stukje:
All men are completely repressed
All men only want to have sex
There are no exceptions
All three billion men are like this
All 3.6 billion men

CRAZY EXGIRLFRIEND, SEIZOEN 1 T/M 4, IS TE ZIEN OP NETFLIX.

Terug naar overzicht