Nogal enge serie over een nukkige privédetective die een zaak oppakt die oude wonden openrijt en een hele reeks aan andere enge shitzooi in werking zet. Lekker duister en duidelijk met veel plezier gemaakt; met geweldige vrouwenrollen en een aantal zorgvuldig omgekeerde clichés. Zo lopen de vrouwen na de seks gekleed rond en zijn het juist de mannen die halfnaakt rond paraderen als showpony’s. Ook zijn het de mannen die de ‘domme’ vragen stellen die de vrouwen de kans geven om via hun antwoord iets uit te leggen aan de kijker, van die vragen die normaal voorbehouden zijn aan de vrouwelijke assistent van de mega-intelligente detective in welke politieserie dan ook. En een belangrijk (en, vond ik, aangrijpend) lijntje is gereserveerd voor ‘je moet eens wat vriendelijker lachen, vrouwtje’. En niks hiervan is een commerciële lippendienst na de backlash van MeToo; de serie kwam twee jaar daarvoor uit. Geniaal einde (van het eerste seizoen) ook. (Netflix, 56m.)