De Jurk En Het Scheepswrak

Wat een schitterende documentaire. Meteen kijken. Hier. Voor de kust van Texel liggen honderden scheepswrakken op de zeebodem. Leden van een Texelse duikclub halen regelmatig wat omhoog. Mag dat? Nee. Doen ze het toch? Uiteraard. Hun vondsten delen ze met museum Kaap Skil. Meestal. Als museumdirecteur Corina op een barbecue van de duikclub wordt uitgenodigd, valt haar iets op. Aan een waslijntje, en gewoon midden in de gerookte-vislucht, hangt een jurk. Corina heeft meteen door dat het iets heel bijzonders is. En dat klopt: de duikers hebben de Nachtwacht van de maritieme archeologie naar boven gehaald. De jurk was wel een beetje vies dus ze hebben ‘m eerst even goed afgespoeld met de tuinslang. De wetenschappers die deze 17e-eeuwse jurk later onderzoeken (en er diverse publicaties en dissertaties op baseren), krijgen nog de rillingen als ze eraan denken. Ze hebben geen idee wat ze qua rillingen nog te wachten staat. Een hilarisch inkijkje in de clash tussen kenners en kapers, bureaucraten en piraten, tussen ‘hoe het hoort’ en ‘hoe je het voor elkaar krijgt’; dat de vraag stelt: van wie is ons cultureel erfgoed? En aan welke kant sta je: die van de duikers of de historici? (Ik ben twee keer geswitcht. Maar ik weet het nu.) (NTR, 3 afl., totaal 142 min.) Trailer

Read More

Dalva

Dalva, een meisje van 12 dat eruitziet als een vrouw – of, beter gezegd, als een kind dat zich heeft verkleed als dame, met een blazer en diamanten oorbelletjes, lippenstift, een knotje op het hoofd – wordt tijdens een politie-inval gescheiden van haar vader, die zij geen papa maar Jacques noemt. Als kijker heb je meteen door wat er aan de hand is. Dalva zelf heeft dat niet. In deze integer gemaakte film zie je een kind, dat is opgevoed als volwassen vrouw, de ruimte krijgen om eindelijk een meisje te zijn, terwijl ze de eerste stappen zet op weg naar werkelijke volwassenheid. Een zwaar onderwerp dat niet zwaar gebracht wordt. Met ook een heerlijke rol voor Dalva’s nieuwe, stuurse vriendin Samia. (Draait nu in de bioscoop, 1u23m.) Trailer

Read More

The White Lotus

Zo’n serie waarbij ik mezelf op rantsoen zette omdat ik het verhaal en de personages zo lang mogelijk bij me wilde houden. The White Lotus volgt een week lang een groep vakantiegangers in een luxe resort (in seizoen 1 op een eiland in Hawaii, in seizoen 2 op Sicilië). Beide seizoenen beginnen met een dode, zonder dat je weet wie of waarom of hoe. Dit maakt elke interactie, elke ruzie, elke flinter van ergernis potentieel explosief. Je weet als kijker niet wie je kunt vertrouwen, en trouwens, de personages zelf weten het ook niet, en meer dan eens moet je je mening over een personage dat je leuk of irritant vindt, herzien. De onderlinge dynamiek tussen de personages en de enorme gelaagdheid van de verhaallijnen zorgen voor een serie die voelt als een film (twee films) die je over een jaar nog eens kunt kijken, om dan compleet andere dingen te ontdekken. The White Lotus opent doorlopend de beerputten van mensen die, ondanks alles, blijven beweren dat their shit don’t stink. Meesterlijk. (HBO Max, 50-60 min.) Trailer PS Je kunt de seizoenen los van elkaar zien. Pas op met opzoeken van info over deze serie want de spoilers vliegen je om de oren.

Read More

I May Destroy You

Michaela Coel is het beste wat tv kon overkomen sinds Phoebe Waller-Bridge. En deze serie (dé reden waarom je een HBO-abonnement moet nemen) is alles: provocerend, hilarisch, veel te eerlijk, veel te dichtbij, hartverscheurend en vergevensgezind. I May Destroy You opent met Arabella, een getalenteerde maar snel afgeleide schrijfster met een deadline die ze al tachtig keer heeft gemist. Ze heeft zichzelf klemgezet en moet nu echt vóór morgenochtend 6.00 uur haar manuscript inleveren. Maar ze kan nog wel even een uurtje uitgaan. Toch? Kan wel. Ze ontmoet haar vrienden, ze doen shots, snuiven, slikken; de avond dreigt alweer uit de hand te lopen, zeker als Arabella niet goed wordt. Maar ze weet zichzelf terug te slepen naar haar kantoor, tikt met wijd opengesperde ogen haar verhaal, en levert keurig op de afgesproken tijd haar manuscript in. Alleen: waarom is haar telefoonscherm gebarsten? En waar komt die bloedende hoofdwond vandaan? Dan ziet ze ineens een flits van een man. In een wc-hokje, boven haar. Deze ronduit briljante serie volgt Arabella terwijl ze de avond probeert te reconstrueren en confronteert de personages en de kijker met de rol van (seksuele) vrijheid en consent in een patriarchale, seksistische, homofobe en racistische samenleving waarin alles kan en mag – en iedereen vogelvrij is. (HBO Max, 28-35 min.) Trailer

Read More

Next in Fashion

Achttien grote talenten uit de modeindustrie werken, in het kader van een afvalrace, tien afleveringen lang aan thematische opdrachten binnen een onmogelijk tijdsbestek. Project Runway, maar dan… niet heel anders. Als dat je ding was, kijk dan ook zeker naar deze Netflixshow. Je ziet redelijk wat van het proces, de opdrachten zijn interessant, de deelnemers waanzinnig goed en iedereen is aardig. De kandidaten helpen elkaar, raken bevriend, hemelen elkaar op en vergeten regelmatig dat ze in een competitie zitten. Tan (van Queer Eye) verbleekt een beetje bij de superinnemende Alexa Chung; toch vormen ze een charismatisch presenteerduo dat oprecht het beste voor heeft met hun kandidaten en tussendoor heerlijk onnozele (en compleet onbruikbare) tips geeft voor je eigen garderobe. (Netflix, 46m.) Trailer

Read More

The Gentlemen

Tja, deze film. Het is een Guy Ritchie-film, dus hij gaat over een drugsbaas (Matthew McConaughey) die van zijn wietimperium af wil, want hij wil misschien een kind, en dat zorgt ervoor dat allerlei andere gangstermannetjes (of wannabe druglords) hun hengels naar hem en naar elkaar uitgooien, maar er is ook een roddeljournalist (Hugh Grant) die te veel weet en dat in zijn voordeel gebruikt, en dan is er ook nog iets met een boksschool en een coach (Colin Farrell) die een stelletje kutpubers in bedwang moet houden, en al die lijntjes hebben iets met elkaar te maken of komen samen, en iedereen naait elkaar, en niets is wat het lijkt, en, nou ja, Guy Ritchie dus. Erg vermakelijk; niet te veel nadenken over het plot. (Netflix, 1u53m.) Trailer

Read More

Unbelievable

Miniserie naar het waargebeurde verhaal van een jonge vrouw die door de politie aangeklaagd wordt voor het doen van valse aangifte van verkrachting. Een paar jaar later komen twee detectives uit een heel andere Amerikaanse staat bij toeval op het spoor van een serieverkrachter. De detectives weten niet van het bestaan van Marie en Marie heeft “toegegeven” het verhaal te hebben verzonnen. Hoewel geen makkelijk onderwerp, maken de respectvolle manier waarop het thema verkrachting wordt behandeld (sensatieloos en vanuit een vrouwelijk perspectief), het ongelooflijke verhaal en de pitbullmentaliteit van de twee detectives dit een geweldige serie om naar te kijken. Edit i.v.m. actualiteit: als je deze serie gezien hebt, kijk je heel anders naar dit soort headlines. (Netflix, 58m.) Trailer

Read More

Undone

Een animatie-drama-comedy-mysteryserie, waarvan het grootste mysterie is waarom dit niet een enorme hit is geworden. Undone gaat over de 28-jarige Alma, die moeite heeft met de banale routine van haar dagen: opstaan, tanden poetsen, forensen, werken, forensen, tanden poetsen, slapen. Wanneer haar zus Becca vertelt dat ze verloofd is met haar rijke vriend kan Alma het amper opbrengen om blij voor haar te zijn. Als ze na een flinke ruzie naar huis rijdt, ziet ze ineens haar vader (Bob Odenkirk van Better Call Saul) langs de kant van de weg staan. Alleen – hij is al jaren dood. Ze is zo afgeleid dat ze verongelukt. Als ze weer bijkomt ligt ze in het ziekenhuis, en in een reeks desoriënterende scènes komt ze erachter dat ze ineens door de tijd kan reizen, al waarschuwt haar vader – die zij als enige kan zien – haar dat ze niet te veel te snel moet willen. Hij zegt dat haar oma Geraldine, die (met shocktherapie) behandeld werd voor schizofrenie, hetzelfde doormaakte. Alma gebruikt haar (nog shaky) superpowers om de mysterieuze dood van haar vader te onderzoeken. Maar welke realiteit is betrouwbaar? Bijzonder mooi (en deels in Hilversum) gemaakte serie waarin de prachtige, vervreemdende vorm (rotoscope) klopt met en ondersteunend is aan de inhoud. Hiervoor kun je rustig een Amazon Prime-abonnement afsluiten. (AP, 23 min.) Trailer

Read More

Three Identical Strangers

Documentaire over een jongen die er op zijn eerste dag community college achterkomt (hij wordt door iedereen enthousiast begroet en gezoend, terwijl hij niemand daar kent) dat hij een tweelingbroer heeft. En zij komen er vervolgens achter dat er een derde broer is. Meer moet je eigenlijk niet weten voordat je deze film gaat zien. Elke keer als je denkt: dit is echt té bizar, zet het verhaal er een tandje bij. (1u36.) Trailer

Read More

Selling Sunset

Realityserie over een makelaarskantoor in LA dat extravagante villa’s van tientallen miljoenen verkoopt aan de rich & (wanna-be) famous in de Hollywood Hills. Het kantoor wordt gerund door een stel tweelingbroers dat geen haar meer heeft en schijnbaar ook geen gezichtsuitdrukking, en er werken alleen dunne, hooggehakte, witte vrouwen. (Iemand met donkerblond haar valt daar al onder het diversiteitsbeleid.) Selling Sunset is het soort serie waarin mensen constant zeggen dat ze stress hebben zonder dat je enig idee hebt waar ze dan zo druk mee zijn, behalve dan met het backstabben van hun collega’s en af en toe een klant rondleiden langs marmeren aanrechtbladen en bioscoopkelders en infinity pools. Funda meets The Hills. Een prima soap. (Netflix, 30m.) Trailer

Read More

Turn Up Charlie

Lieve serie over Charlie, een DJ has-been die nog steeds gelooft in zijn eigen comeback. Als zijn oude beste vriend terug naar Londen verhuist, samen met zijn wereldberoemde DJ-vrouw, ziet Charlie kansen. Zij ook: ze nemen hem aan als nanny voor hun verwende en irritant vroegwijze 11-jarige dochter Gabrielle. Niet helemaal wat Charlie voor ogen had. Nog minder waar Gabrielle zin in heeft. Enige wat ik bij dit soort series altijd een beetje awkward vind – van die series waarbij de creator en de executive producer dezelfde persoon is als de acteur die het hoofdpersonage speelt – is hoe vaak er over Idris Elba’s personage wordt gezegd dat hij een grote lul heeft. We get it, Idris. Je bent helemaal het mannetje. Verder top. Jammer dat er geen seizoen 2 komt. (Netflix, 22m.) Trailer

Read More

Green Book

Film over een blanke chauffeur uit Brooklyn die met een ongelooflijke dosis moed, generositeit en geduld het ondenkbare doet: vrienden worden met een donkere man. Feelgoodfilm voor witte mensen die zich graag twee uur lang willen verbazen over hoe erg zwarte mensen vroeger behandeld werden. Maar geen nood, alles komt goed: met de steun van de juiste held (type ruwe bolster, hele blanke pit) kun je ook dat vermaledijde racisme vanzelf overwinnen. O, en toestemming om homo te zijn krijg je ook. (Netflix, 2u10.) Trailer

Read More

Fyre

Fantastische documentaire over de opkomst en keiharde neergang van het overgepromote Fyre-festival dat in 2017 in de Bahama’s “Instagram, maar dan in het echt” moest zijn. Bezoekers betaalden duizenden tot tienduizenden dollars voor een ticket en kwamen terecht in een soort open riool. Tenenkrommend en zooo lekker om naar te kijken. Mocht je je rot voelen over het einde (over hoe het bepaalde mensen vergaan is), no worries: het kwam goed. Google na afloop maar eens een paar namen. (N, 1u37.) Trailer

Read More

Sex Education

Jaloersmakende (want waar waren dit soort series toen ik 17 was) comedy-dramaserie over twee tieners die op hun middelbare school stiekem een sekstherapiepraktijk beginnen, de één om makkelijk geld te verdienen (Maeve), de ander omdat hij indruk wil maken op Maeve (Otis). Scholieren met allerlei problemen op seksueel en relationeel vlak leggen hun ziel en zaligheid bloot bij Otis, die ook maar gewoon herhaalt wat hij zijn moeder (een échte sekstherapeut) tegen haar cliënten hoort zeggen. Een heel mooie, verzorgde serie bomvol muziek van o.a. Bikini Kill en Violent Femmes. (Netflix, 45m.) Trailer

Read More

Free Solo

Zo heel af en toe ga ik naar een horrorfilm. En aangezien ik al begin te hyperventileren op een keukentrapje stelde deze niet teleur: Free Solo is een magistrale documentaire over een eigenzinnige (en eigenaardige) klimfanaat die de beruchte steile rotswand El Capitan zonder hulpmiddelen wil beklimmen. De film volgt Alex terwijl hij zich voorbereidt, tegenslagen verwerkt en een leuk meisje leert kennen. Alex, wonend in zijn camperbusje, op de vraag waarom hij haar leuk vindt: “Ze neemt zo lekker weinig ruimte in.” Au. (Het meisje kon het hebben trouwens.) (1u40m.) Trailer

Read More

A Star Is Born

Film over Bradley Cooper die een wereldberoemde countryster speelt met een alcoholprobleem maar ook een goed lichaam, die een film lang een getalenteerd maar onzeker jong meisje mansplaint over De Leven. (2u31m.) Trailer Ik schreef eerder al eens een genuanceerde recensie over deze film, klik op de titel/foto om die te lezen.

Read More

Queer Eye

Heerlijk hysterisch Amerikaans make-overprogramma waarin vijf homo’s een week lang een kandidaat tips geven op het gebied van kleding, verzorging, inrichting, cultuur en gezonde voeding. Onvervalste feelgood die meteen het podium pakt voor onderwerpen zoals racisme, uitsluiting door de kerk, politiegeweld en vooroordelen binnen de gay community. (45m.) Trailer

Read More

One of Us

Documentaire over drie (voormalig) chassidische joden die proberen te leren leven met hun keuze om weg te breken uit hun beknellende gemeenschap in Brooklyn. Fascinerend inkijkje in een supergeïsoleerde sekte die je geen sekte mag noemen; waar de ontwikkeling van het individu altijd een bedreiging vormt voor het voortbestaan van de groep. (2u15.) Trailer

Read More

Glow

Hele fijne in het jaren-80-revivalrijtje. De werkloze actrice Ruth rolt van de ene mislukte auditie in de andere en neemt uit wanhoop een klus aan die nogal ver afstaat van haar gebruikelijke Shakespeare- en Tsjechov-repertoire. GLOW, the Glorious Ladies of Wrestling, is een showprogramma gedragen door een groep luide, excentrieke (en een paar timide) vrouwen, geleid door een chagrijnige, kettingrokende regisseur. Ruth ziet evengoed kansen. Klein probleem: haar ex-beste vriendin heeft óók een rol als worstelkoningin in GLOW bemachtigd. Ready to rumble, indeed. (37m.) Trailer

Read More

Crazy Ex-Girlfriend

Vrolijke serie over gestoorde mensen. De dertigjarige, Manhattanse advocaat Rebecca verhuist van de één op de andere dag naar een kutgehucht in Californië omdat ze haar kansen opnieuw wil beproeven bij haar vriendje van zomerkamp (van toen ze 16 was). De man in kwestie is inmiddels verloofd en heeft, zeg maar, een leven, maar dat is een detail. What could possibly go wrong? Kijken als je houdt van series die zowaar normaal doen over alledaagse zaken (depressie, therapie, onzekerheid, seksualiteit – een vrouwelijk personage dat eerst een vriendje had, krijgt later een relatie met een vrouw en dat wordt gewoon als gegeven gepresenteerd). Niet kijken als je niet zit te wachten op vrouwen met diepe decolletés die regelmatig een boer laten. (Netflix, 42m.) Trailer of Klik hier voor een langere review.

Read More

The Barkley Marathons

***Edit: Damnit! Niet meer op Netflix. Hopelijk komt ie gauw terug!*** Deze hilarische documentaire is voor iedereen leuk, óók (of misschien juist) als je zelf geen loper bent. Verscholen in de bossen van Tennessee wordt inmiddels al 25 jaar de meest idiote ultrarun ter wereld gehouden, georganiseerd door de excentrieke Lazarus Lake. Het duurde 9 jaar voor er überhaupt iemand finishte, en tot op de dag van de docu is dat nog maar 10 mensen gelukt. De race begint als Lazarus een shaggie opsteekt en eindigt na 60 uur, dus je moet wel een beetje doorpezen wil je de 100 mijl (161 kilometer! HONDERDEENENZESTIG KILOMETER!) binnen die tijd halen. Hup hup met die loopbeentjes! (1u29m.) Trailer

Read More

Fleabag

Ja, godsamme. Dit is zo goed. Dit is zo goed dat ik er niet helemaal bij kon zo goed. En dat terwijl ik de eerste paar afleveringen mwah vond: jonge vrouw met bindingsangst struikelt door het leven, komt amper rond, heeft een moeizame relatie met haar perfecte zus, doet alles halfhartig, heeft seks zoals Amélie in 2001 (dat wil zeggen, geamuseerd en onbezield) en beziet alles met een afstandelijke ironie. Ik raak die sarcastische, hoogbegaafde, er-zonder-iets-aan-te-doen-superfitte vrouwelijke personages (Cool Girls) altijd gauw zat. Wat echter snel duidelijk wordt: Fleabag is zichzelf al heel lang zat, en erger. Ze blijkt al snel juist een van de meest liefhebbende, normale personages in een fucked-up wereld, en haar gitzwarte humor is niet alleen voor haarzelf, maar zeker ook voor de kijker een noodzakelijke manier om daarmee te dealen. Seizoen 1 is fantastisch, seizoen 2 blaast je van je sokken. Als je deze serie niet goed vindt, kunnen we geen vrienden zijn, het spijt me. (AP, 26 min.) Trailer

Read More