Fenomenale serie over de trashy Eleanor die na haar overlijden in The Good Place (de hemel) terechtkomt en al gauw beseft dat er een grote fout is gemaakt. In The Good Place woon je in je droomhuis, zijn er puppy’s in overvloed, mag je soms een rondje vliegen en ga je winkelen bij de “Everything Fits!”-store. Maar: The Good Place moet je verdienen.
Dat werkt zo: je leven op aarde wordt gemonitord en aan je acties en gedragen worden punten toegekend. Zo krijg je 307 punten als je een kind van de verdrinkingsdood redt, maar daar gaan weer 53 punten af als je ooit tegen een vrouw hebt gezegd dat ze “wat meer moet lachen”. Je kunt ook maar beter vegan eten (+423) maar nooit het onderwerp veganisme ongevraagd ter sprake brengen (-9870). Een genocide plegen is ook niet zo goed (-435295 punten). Alleen mensen met de allerhoogste scores komen in The Good Place.
Ter plaatse krijg je ook je soulmate toegewezen. Eleanors soulmate blijkt de knappe professor Ethiek en Morele Filosofie Chidi Anagonye (die ze Chidi Arianegrande noemt). Maar Eleanor is verre van de nobele mensenrechtenadvocate die men denkt dat ze is. Het duurt dan ook niet lang voordat het paradijs begint af te brokkelen. Een vliegsessie gaat mis, er rollen enorme pillenflesjes door de straten en je hoort overal luid Break Free (je weet dat er iets mis is in het paradijs als je gedwongen Ariane Grande moet luisteren). Eleanor realiseert zich dat haar aanwezigheid de oorzaak is van alle chaos. Vrezend voor The Bad Place, smeekt ze Chidi haar te helpen een goed mens te worden.
The Good Place is een van de meest gewaagde comedy’s die ik heb gezien. (Het personage Jason Mendoza moet je wel even actief mentaal blocken; ik snap echt niet hoe ze zoiets stompzinnigs in zo’n goede show hebben kunnen schrijven.) De serie begint als een gewone sitcom, gooit in de laatste aflevering van seizoen 1 alles overhoop en neemt je dan mee in een nog absurdistischer universum vol metahumor, filosofie, intertekstuele grapjes en waanzinnige details. Dikke aanrader. Netflix, 22m.