Michaela Coel is het beste wat tv kon overkomen sinds Phoebe Waller-Bridge. En deze serie (dé reden waarom je een HBO-abonnement moet nemen) is alles: provocerend, hilarisch, veel te eerlijk, veel te dichtbij, hartverscheurend en vergevensgezind. I May Destroy You opent met Arabella, een getalenteerde maar snel afgeleide schrijfster met een deadline die ze al tachtig keer heeft gemist. Ze heeft zichzelf klemgezet en moet nu echt vóór morgenochtend 6.00 uur haar manuscript inleveren. Maar ze kan nog wel even een uurtje uitgaan. Toch? Kan wel. Ze ontmoet haar vrienden, ze doen shots, snuiven, slikken; de avond dreigt alweer uit de hand te lopen, zeker als Arabella niet goed wordt. Maar ze weet zichzelf terug te slepen naar haar kantoor, tikt met wijd opengesperde ogen haar verhaal, en levert keurig op de afgesproken tijd haar manuscript in. Alleen: waarom is haar telefoonscherm gebarsten? En waar komt die bloedende hoofdwond vandaan? Dan ziet ze ineens een flits van een man. In een wc-hokje, boven haar. Deze ronduit briljante serie volgt Arabella terwijl ze de avond probeert te reconstrueren en confronteert de personages en de kijker met de rol van (seksuele) vrijheid en consent in een patriarchale, seksistische, homofobe en racistische samenleving waarin alles kan en mag – en iedereen vogelvrij is. (HBO Max, 28-35 min.) Trailer
Read MoreFeel Good
Nogal rauwe drama-comedy waarin de Canadese Mae Martin (een uitvergrote versie van) zichzelf speelt. Ook deze Mae is stand-upcomedian, en ook zij is op al op jonge leeftijd verslaafd geraakt aan cocaïne (onder andere). Ze is nu clean en ze woont in Engeland, waar ze zoveel mogelijk op het podium staat en probeert door te breken bij het grotere publiek. Tijdens een van die avonden ontmoet ze George, een vrouw die tot dan toe dacht dat ze hetero was, en ze krijgen een relatie. Alleen blijkt Mae in relaties net zo grenzeloos als ze vroeger met drugs en drank was. En dat is best lastig, zeker als je vriendin probeert de relatie geheim te houden. (22m) Trailer
Read MoreUndone
Een animatie-drama-comedy-mysteryserie, waarvan het grootste mysterie is waarom dit niet een enorme hit is geworden. Undone gaat over de 28-jarige Alma, die moeite heeft met de banale routine van haar dagen: opstaan, tanden poetsen, forensen, werken, forensen, tanden poetsen, slapen. Wanneer haar zus Becca vertelt dat ze verloofd is met haar rijke vriend kan Alma het amper opbrengen om blij voor haar te zijn. Als ze na een flinke ruzie naar huis rijdt, ziet ze ineens haar vader (Bob Odenkirk van Better Call Saul) langs de kant van de weg staan. Alleen – hij is al jaren dood. Ze is zo afgeleid dat ze verongelukt. Als ze weer bijkomt ligt ze in het ziekenhuis, en in een reeks desoriënterende scènes komt ze erachter dat ze ineens door de tijd kan reizen, al waarschuwt haar vader – die zij als enige kan zien – haar dat ze niet te veel te snel moet willen. Hij zegt dat haar oma Geraldine, die (met shocktherapie) behandeld werd voor schizofrenie, hetzelfde doormaakte. Alma gebruikt haar (nog shaky) superpowers om de mysterieuze dood van haar vader te onderzoeken. Maar welke realiteit is betrouwbaar? Bijzonder mooi (en deels in Hilversum) gemaakte serie waarin de prachtige, vervreemdende vorm (rotoscope) klopt met en ondersteunend is aan de inhoud. Hiervoor kun je rustig een Amazon Prime-abonnement afsluiten. (AP, 23 min.) Trailer
Read MoreSelling Sunset
Realityserie over een makelaarskantoor in LA dat extravagante villa’s van tientallen miljoenen verkoopt aan de rich & (wanna-be) famous in de Hollywood Hills. Het kantoor wordt gerund door een stel tweelingbroers dat geen haar meer heeft en schijnbaar ook geen gezichtsuitdrukking, en er werken alleen dunne, hooggehakte, witte vrouwen. (Iemand met donkerblond haar valt daar al onder het diversiteitsbeleid.) Selling Sunset is het soort serie waarin mensen constant zeggen dat ze stress hebben zonder dat je enig idee hebt waar ze dan zo druk mee zijn, behalve dan met het backstabben van hun collega’s en af en toe een klant rondleiden langs marmeren aanrechtbladen en bioscoopkelders en infinity pools. Funda meets The Hills. Een prima soap. (Netflix, 30m.) Trailer
Read MoreTurn Up Charlie
Lieve serie over Charlie, een DJ has-been die nog steeds gelooft in zijn eigen comeback. Als zijn oude beste vriend terug naar Londen verhuist, samen met zijn wereldberoemde DJ-vrouw, ziet Charlie kansen. Zij ook: ze nemen hem aan als nanny voor hun verwende en irritant vroegwijze 11-jarige dochter Gabrielle. Niet helemaal wat Charlie voor ogen had. Nog minder waar Gabrielle zin in heeft. Enige wat ik bij dit soort series altijd een beetje awkward vind – van die series waarbij de creator en de executive producer dezelfde persoon is als de acteur die het hoofdpersonage speelt – is hoe vaak er over Idris Elba’s personage wordt gezegd dat hij een grote lul heeft. We get it, Idris. Je bent helemaal het mannetje. Verder top. Jammer dat er geen seizoen 2 komt. (Netflix, 22m.) Trailer
Read MoreThe Good Place
Fenomenale serie over de trashy Eleanor die na haar overlijden in The Good Place (de hemel) terechtkomt en al gauw beseft dat er een grote fout is gemaakt. In The Good Place woon je in je droomhuis, zijn er puppy’s in overvloed, mag je soms een rondje vliegen en ga je winkelen bij de “Everything Fits!”-store. Maar: The Good Place moet je verdienen. En Eleanor is verre van de nobele mensenrechtenadvocate die men denkt dat ze is. Netflix, 22m. Trailer Ik schreef hier ook een wat langer kort stukje over, klik op de titel/foto om dat te lezen.
Read MoreFleabag
Ja, godsamme. Dit is zo goed. Dit is zo goed dat ik er niet helemaal bij kon zo goed. En dat terwijl ik de eerste paar afleveringen mwah vond: jonge vrouw met bindingsangst struikelt door het leven, komt amper rond, heeft een moeizame relatie met haar perfecte zus, doet alles halfhartig, heeft seks zoals Amélie in 2001 (dat wil zeggen, geamuseerd en onbezield) en beziet alles met een afstandelijke ironie. Ik raak die sarcastische, hoogbegaafde, er-zonder-iets-aan-te-doen-superfitte vrouwelijke personages (Cool Girls) altijd gauw zat. Wat echter snel duidelijk wordt: Fleabag is zichzelf al heel lang zat, en erger. Ze blijkt al snel juist een van de meest liefhebbende, normale personages in een fucked-up wereld, en haar gitzwarte humor is niet alleen voor haarzelf, maar zeker ook voor de kijker een noodzakelijke manier om daarmee te dealen. Seizoen 1 is fantastisch, seizoen 2 blaast je van je sokken. Als je deze serie niet goed vindt, kunnen we geen vrienden zijn, het spijt me. (AP, 26 min.) Trailer
Read MoreToon
Als Toons zus ongevraagd een verjaardagsfeest voor hem organiseert, gaat het filmpje waarin hij de gasten weg probeert te jagen per ongeluk viraal en is hij ineens wereldberoemd in Nederland. De serie is een lange aaneenschakeling van kromme tenen en plaatst weerloze personages in het soort situaties die net zo absurdistisch zijn als herkenbaar. De eerste twee afleveringen zijn wat onwennig maar blijf kijken; tegen de tijd dat de kubistische smurfen (ja) voorbijhuppelen ben je om en hopelijk, net als ik, verliefd op Robbie. (25m.) Trailer
Read MoreWet Hot American Summer: First Day of Camp
Je gaat me óf heel erg bedanken voor deze geniale tip, of je haat me voor de rest van je leven. Anyhoo: een groep tieners die in 1981 zomerkamp viert op Camp Firewood, spreekt af om elkaar tien jaar later daar opnieuw te treffen. De serie start op de eerste dag van hun reünie: inmiddels hebben ze een goede baan, een kind of een vaste relatie, en allemaal zijn ze zo midden-twintig, Behalve dan dat de acteurs die hen spelen, allemaal minimaal veertigers zijn. Geweldig geschreven, satirische (meta)humor, onnodige plotwendingen in een toch al non-existent plot en een cast die er zelf nog de grootste lol in lijkt te hebben. NB Deze serie is de prequel van de film Wet Hot American Summer (2001), die zich afspeelt tijdens de last day of camp, maar dat wist ik ook niet. Je kan de serie dus rustig los zien van de film. (30m.) Trailer
Read MoreBrooklyn Nine-Nine
BoJack Horseman
Fantastische, tragikomische animatieserie over een paard dat ooit een carrière had in een Full House-achtige, dweperige televisieshow en nu zijn dagen slijt met coke snuiven, rondneuken en mensen uit Hollywood het vak horsesplainen. BoJack Horseman zit vol superscherpe satire over popcultuur en de maatschappij maar kan ook ineens bloedserieus worden, en weet op zo’n moment oprecht te blijven terwijl je je als kijker realiseert dat je je kwaad maakt over of geraakt bent door de acties van een 2-D geanimeerd paard. De genialiteit van de serie laat zich moeilijk in een paar zinnen vangen, maar meer dan het intro heb je eigenlijk niet nodig om een beeld te krijgen. Op muziek van Patrick Carney (The Black Keys) volgen we BoJack vanaf het moment dat hij wakker wordt tot het moment dat hij na een nacht party’en ladderzat naar de bodem van zijn eigen zwembad zinkt. Let vooral ook op die oogjes. (Netflix, 25m.) Trailer
Read MoreModern Family
Parks and Recreation
Heerlijke mockumentary over het reilen en zeilen binnen een gemeenteafdeling van het kleine Midwestelijke plaatsje Pawnee (slogan: “Pawnee. First in friendship, fourth in obesity”). Onvermoeibaar optimistische ambtenaar Leslie Knope probeert op de plek van een verlaten bouwplaats een stadspark te realiseren, maar stuit daarbij op allerlei verzet; niet in de laatste plaats van haar baas Ron Swanson, die een hekel heeft aan de overheid, en er juist daarom werkt – zijn libertarische hartenwens is de ineenstorting van het Systeem. Het eerste seizoen lijkt op The Office, daarna krijgt de serie steeds meer een eigen karakter. Ook met een fenomenale Rob Lowe. (22m.) Trailer
Read More