In een apocalyptische wereld waarin een schimmel het grootste deel van de mensheid heeft overgenomen, moet de 56-jarige Joel het 14-jarig meisje Ellie naar het westen van de VS brengen. Of ‘vervoeren’, zoals hij zegt: hij ziet haar als cargo. Ellie is besmet met, maar blijkt immuun voor de parasitaire schimmel (als enige in de wereld) en alle hoop op een geneesmiddel is op haar gevestigd. Waanzinnig mooi gemaakte serie. En doodeng. Vergelijkbaar met Stranger Things qua jumpscares, maar het zijn niet de monsters die The Last Of Us zo eng maken, het zijn de mensen. Het zijn altijd de mensen. (HBO Max, 143-80 min.) Trailer Klik op de foto/titel voor een wat langer kort stukje.
Read MoreThe White Lotus
Zo’n serie waarbij ik mezelf op rantsoen zette omdat ik het verhaal en de personages zo lang mogelijk bij me wilde houden. The White Lotus volgt een week lang een groep vakantiegangers in een luxe resort (in seizoen 1 op een eiland in Hawaii, in seizoen 2 op Sicilië). Beide seizoenen beginnen met een dode, zonder dat je weet wie of waarom of hoe. Dit maakt elke interactie, elke ruzie, elke flinter van ergernis potentieel explosief. Je weet als kijker niet wie je kunt vertrouwen, en trouwens, de personages zelf weten het ook niet, en meer dan eens moet je je mening over een personage dat je leuk of irritant vindt, herzien. De onderlinge dynamiek tussen de personages en de enorme gelaagdheid van de verhaallijnen zorgen voor een serie die voelt als een film (twee films) die je over een jaar nog eens kunt kijken, om dan compleet andere dingen te ontdekken. The White Lotus opent doorlopend de beerputten van mensen die, ondanks alles, blijven beweren dat their shit don’t stink. Meesterlijk. (HBO Max, 50-60 min.) Trailer PS Je kunt de seizoenen los van elkaar zien. Pas op met opzoeken van info over deze serie want de spoilers vliegen je om de oren.
Read MoreI May Destroy You
Michaela Coel is het beste wat tv kon overkomen sinds Phoebe Waller-Bridge. En deze serie (dé reden waarom je een HBO-abonnement moet nemen) is alles: provocerend, hilarisch, veel te eerlijk, veel te dichtbij, hartverscheurend en vergevensgezind. I May Destroy You opent met Arabella, een getalenteerde maar snel afgeleide schrijfster met een deadline die ze al tachtig keer heeft gemist. Ze heeft zichzelf klemgezet en moet nu echt vóór morgenochtend 6.00 uur haar manuscript inleveren. Maar ze kan nog wel even een uurtje uitgaan. Toch? Kan wel. Ze ontmoet haar vrienden, ze doen shots, snuiven, slikken; de avond dreigt alweer uit de hand te lopen, zeker als Arabella niet goed wordt. Maar ze weet zichzelf terug te slepen naar haar kantoor, tikt met wijd opengesperde ogen haar verhaal, en levert keurig op de afgesproken tijd haar manuscript in. Alleen: waarom is haar telefoonscherm gebarsten? En waar komt die bloedende hoofdwond vandaan? Dan ziet ze ineens een flits van een man. In een wc-hokje, boven haar. Deze ronduit briljante serie volgt Arabella terwijl ze de avond probeert te reconstrueren en confronteert de personages en de kijker met de rol van (seksuele) vrijheid en consent in een patriarchale, seksistische, homofobe en racistische samenleving waarin alles kan en mag – en iedereen vogelvrij is. (HBO Max, 28-35 min.) Trailer
Read More