Toon

Als Toons zus ongevraagd een verjaardagsfeest voor hem organiseert, gaat het filmpje waarin hij de gasten weg probeert te jagen per ongeluk viraal en is hij ineens wereldberoemd in Nederland. De serie is een lange aaneenschakeling van kromme tenen en plaatst weerloze personages in het soort situaties die net zo absurdistisch zijn als herkenbaar. De eerste twee afleveringen zijn wat onwennig maar blijf kijken; tegen de tijd dat de kubistische smurfen (ja) voorbijhuppelen ben je om en hopelijk, net als ik, verliefd op Robbie. (25m.) Trailer

Read More

Jessica Jones

Nogal enge serie over een nukkige privédetective die een zaak oppakt die oude wonden openrijt en een hele reeks aan andere enge shitzooi in werking zet. Lekker duister en duidelijk met veel plezier gemaakt; met geweldige vrouwenrollen en een aantal zorgvuldig omgekeerde clichés. Zo lopen de vrouwen na de seks gekleed rond en zijn het juist de mannen die halfnaakt rond paraderen als showpony’s. Ook zijn het de mannen die de ‘domme’ vragen stellen die de vrouwen de kans geven om via hun antwoord iets uit te leggen aan de kijker, van die vragen die normaal voorbehouden zijn aan de vrouwelijke assistent van de mega-intelligente detective in welke politieserie dan ook. En een belangrijk (en, vond ik, aangrijpend) lijntje is gereserveerd voor ‘je moet eens wat vriendelijker lachen, vrouwtje’. En niks hiervan is een commerciële lippendienst na de backlash van MeToo; de serie kwam twee jaar daarvoor uit. Geniaal einde (van het eerste seizoen) ook. (Netflix, 56m.) Trailer

Read More

BoJack Horseman

Fantastische, tragikomische animatieserie over een paard dat ooit een carrière had in een Full House-achtige, dweperige televisieshow en nu zijn dagen slijt met coke snuiven, rondneuken en mensen uit Hollywood het vak horsesplainen. BoJack Horseman zit vol superscherpe satire over popcultuur en de maatschappij maar kan ook ineens bloedserieus worden, en weet op zo’n moment oprecht te blijven terwijl je je als kijker realiseert dat je je kwaad maakt over of geraakt bent door de acties van een 2-D geanimeerd paard. De genialiteit van de serie laat zich moeilijk in een paar zinnen vangen, maar meer dan het intro heb je eigenlijk niet nodig om een beeld te krijgen. Op muziek van Patrick Carney (The Black Keys) volgen we BoJack vanaf het moment dat hij wakker wordt tot het moment dat hij na een nacht party’en ladderzat naar de bodem van zijn eigen zwembad zinkt. Let vooral ook op die oogjes. (Netflix, 25m.) Trailer

Read More

Parks and Recreation

Heerlijke mockumentary over het reilen en zeilen binnen een gemeenteafdeling van het kleine Midwestelijke plaatsje Pawnee (slogan: “Pawnee. First in friendship, fourth in obesity”). Onvermoeibaar optimistische ambtenaar Leslie Knope probeert op de plek van een verlaten bouwplaats een stadspark te realiseren, maar stuit daarbij op allerlei verzet; niet in de laatste plaats van haar baas Ron Swanson, die een hekel heeft aan de overheid, en er juist daarom werkt – zijn libertarische hartenwens is de ineenstorting van het Systeem. Het eerste seizoen lijkt op The Office, daarna krijgt de serie steeds meer een eigen karakter. Ook met een fenomenale Rob Lowe. (22m.) Trailer

Read More

Anvil: The Story of Anvil

*** Damnit! Op het moment niet meer op Netflix! *** Spinal Tap in het echt. Lachen en huilen en huilen van het lachen en aan het eind door je tranen heen lachend. Over de heavy metalband Anvil die in 1978 supergroot was en die o.a. Anthrax, Slayer en Metallica inspireerde, maar zelf in de vergetelheid raakte. Hun dertiende studio-album in 2006 is nu echt de allerlaatste kans om het te maken in de muziek. Ik kan niet genoeg benadrukken dat dit dus geen mockumentary is, ook al denk je van wel door de omschrijving en de poster – het is allemaal onvoorstelbaar echt. (1u20) Trailer

Read More

The Staircase

Michael Peterson belt op een avond in paniek 911: zijn vrouw Kathleen ligt beneden aan de trap, helemaal onder het bloed. Ze is dood. Michael denkt dat Kathleen, die die avond lekker wat rode wijn had weggetikt, achterover van de trap is gevallen, maar de politie vertrouwt zijn verhaal voor geen meter. En dat is dertien afleveringen lang interessant, vraag je? Ja. ik heb nog geen documentaireserie gezien met zulke bizarre wendingen als deze. Bijna het meest idiote is nog dat Peterson in het dagelijks leven schrijver is (was) van misdaadromans – boeken waarin dit soort mysteries veelvuldig voorkomen. Bijna, want het meest absurde detail in deze zaak zie je vanzelf in aflevering 6 of 7. Zo onwaarschijnlijk, het kan niet anders dan waar zijn. (Netflix, 48m.) Trailer

Read More